System punktowy służy do precyzyjnego podawania wody i nawozów roślinom umieszczonym w bardzo wymagających podłożach o małej objętości. Są to wszelkiego rodzaju uprawy warzyw i owoców w donicach, workach lub matach wypełnionych podłożem dużej przepuszczalności i małym kompleksem sorpcyjnym takich jak perlit, wełna mineralna, wermikulit lub różnej kombinacji tych składników z torfem lub włóknem kokosowym.

Są to podłoża zapewniające bardzo dobre stosunki powietrzno-wodne roślinie, przez co zapewniają produkcję bardzo intensywną, ale też bardzo wrażliwą na błędy podczas dokarmiania.

W takim systemie każda roślina posiada swój indywidualny wyizolowany punkt nawodnieniowy, który w większości przypadków zbudowany jest z emitera wbitego w rurę nawodnieniową połączonego za pomocą wężyka z patykiem umieszczonym w podłożu po którym pożywka spływa wprost do korzenia rośliny.

W zależności od rozmiarów pojemnika oraz wielkości bryły korzeniowej konieczny jest dobór odpowiedniej ilości kroplowników w celu zapewnienia optymalnej wilgotności w całym przekroju strefy korzeni.

Nawadnianie w takim systemie odbywa się automatycznie, kilkuminutowymi cyklami od kilku do nawet kilkunastu razy dziennie. Ze względu na częstotliwość i precyzję składu pożywki konieczna jest kontrola tego procesu przez sterowniki nawodnieniowe.

Taki model uprawy jest bardzo wrażliwy na wszelkie niedobory. Wskazane jest zabezpieczenia co najmniej dwóch niezależnych źródeł zasilenia w wodę w przypadku awarii jednego z nich.

Ze względu na charakter niektórych upraw, tj. uprawy szkółkarskie o bardzo małych pojemnikach, możliwe jest rozgałęzienie wydatku wody z jednego emitera na dwa lub cztery punkty w celu ograniczenia kosztów. Należy jednak pamiętać o zwiększeniu  wydajności emitera. Nie wskazane jest też używanie patyków z labiryntem, ze względu na możliwość zapchania ich osadem z nawozów. Używając patyków z labiryntem należy pamiętać o okresowym czyszczeniu wszystkich patyków.